| | | | | | |
|
یا رجلا حصیده مجبنه و مبخله |
|
لیس یلذک الهوی لیس لفیک حوصله |
|
|
معتمد الهوی معی مستندی و سیدی |
|
لا کرجاک ضایع یطلبه به غربله |
|
|
ای گله بیش کرده تو سیر نگشتی از گله |
|
چون بکری است این دکان چاره نباشد از غله |
|
|
حج پیاده میروی تا سر حاجیان شوی |
|
جامه چرا دری اگر شد کف پات آبله |
|
|
از پی نیم آبله شرم نیایدت که تو |
|
هر قدمی درافکنی غلغله ای به قافله |
|
|
کشتی نفس آدمی لنگری است و سست رو |
|
زین دریا بنگذرد بی ز کشاکش و خله |
|
|
گر نبدی چنین چرا جهد و جهاد آمدی |
|
صوم و صلات و شب روی حج و مناسک و چله |
|
|
صبر سوی نران رود نوحه سوی زنان رود |
|
گردن اسب شاه را ننگ بود ز زنگله |
|
|
خوش به میان صف درآ تنگ میا و دلگشا |
|
هست ز تنگ آمدن بانگ گلوی بلبله |
|
|
خاص احد چه غم خورد از بد و نیک عام خس |
|
کوه احد چه برطپد از سر سیل و زلزله |
|
|
دل مطپان به خیر و شر جانب غیب درنگر |
|
کلکله ملایکه روح میان کلکله |
|
|
عزت زر بود اگر محنت او شود شرر |
|
هیبت و بیم شیر دان بستن او به سلسله |
|
|
کم نشود انار اگر بهر شراب بفشری |
|
بهر فضیلتی بود کوفتگی آمله |
|
|
حامله است تن ز جان درد زه است رنج تن |
|
آمدن جنین بود درد و عذاب حامله |
|
|
تلخی باده را مبین عشرت مستیان نگر |
|
محنت حامله مبین بنگر امید قابله |
|
|
هست بلادر این ستم پیش بلا و پس دری |
|
هست سر محاسبه جبر و پیش مقابله |
|
|
زر به کسی به قرض ده کش بود آسیا و رز |
|
با خلجی و مفلسی هیچ مکن معامله |
|
|
نه فلک چو آسیا ملک کیست غیر حق |
|
باغ و چراگه زمین پر ز شبان و از گله |
|
|
قرض بدو ده ای پسر نفس و نفس زر و درم |
|
گنج و گهر ستان از او از پی فرض و نافله |
|
|
لب بگشاد ناطقی تا که بیان این کند |
|
کان زر او است و نقد او فکرت خلق ناقله |
|