| | | | | | |
| |
یا ساقی شرف بشراباتک زندی |
|
فالراح مع الروح من افضالک عندی |
|
| |
برخیز که شورید خرابات افندی |
|
مستان نگر و نقل و شرابات افندی |
|
| |
هر مست درآویخته با مست ز مستی |
|
گردان شده ساقی به مساقات افندی |
|
| |
یک موی نمی‌گنجد در حلقه مستان |
|
جز رقص و هیاهوی و مراعات افندی |
|
| |
بسم الله ساقی ولی نعمت برخیز |
|
تا جان بدهیمت به مکافات افندی |
|
| |
در هر دو جهان است و نبوده‌ست و نباشد |
|
جز دیدن روی تو کرامات افندی |
|
| |
چون تنگ شکر میر خرابات درآمد |
|
یا رب چه لطیف است ملاقات افندی |
|
| |
می‌خندد و می‌گوید من خفته بدم مست |
|
هیهای شنیدم من و هیهات افندی |
|
| |
زان خنده و زان گفتن و زان شیوه شیرین |
|
صد غلغله در سقف سماوات افندی |
|
| |
خورشید ز برق رخ تو چشم ببندد |
|
کافزون ز زجاجه‌ست و ز مشکات افندی |
|
| |
در خانه خمار و خرابات کی دیده‌ست |
|
معراج و تجلی و مقامات افندی |
|
| |
با مست خرابات خدا تا بنپیچی |
|
تا وا ننماید همه رگ‌هات افندی |
|
| |
در خانه دل کژ مکن آن چانه به افسوس |
|
کامروز عیان است خفیات افندی |
|
| |
روزی که روم جانب دریای معانی |
|
یاد آیدت این جمله مقالات افندی |
|
| |
شاد آمدی ای کان شکر عیب مفرما |
|
گر بوسه دهد بنده بر آن پات افندی |
|
| |
واجب کند ای دوست که آرم به صد اخلاص |
|
در سایه زلف تو مناجات افندی |
|
| |
از مصحف آن روی چو ماه تو بخوانیم |
|
سوره قصص و نادره آیات افندی |
|
| |
مستیم ز جام تو و زان نرگس مخمور |
|
رستیم به شاهیت ز شهمات افندی |
|
| |
عالم همه پرغصه و آن نرگس مخمور |
|
فارغ ز بدایات و نهایات افندی |
|
| |
چون سایه فناییم به خورشید جمالت |
|
ایمن شده از جمله آفات افندی |
|
| |
سرمست بیا جانب بازار نظر کن |
|
تا راست شود جمله مهمات افندی |
|
| |
تا روز اجل هر چه بگوییم ز اشعار |
|
این است و دگر جمله خرافات افندی |
|
| |
سلطان غزل‌هاست و همه بنده اینند |
|
هر بیتش مفتاح مرادات افندی |
|
| |
من کردم خاموش تو باقیش بفرما |
|
ای جان اشارات و عبارات افندی |
|
| |
شمس الحق تبریز تویی موسی ایام |
|
بر طور دلم رفته به میقات افندی |
|
