دیوان شمس/یک دمی خوش چو گلستان کندم
| یک دمی خوش چو گلستان کندم | یک دمی همچو زمستان کندم | |||||
| یک دمم فاضل و استاد کند | یک دمی طفل دبستان کندم | |||||
| یک دمی سنگ زند بشکندم | یک دمی شاه درستان کندم | |||||
| یک دمم چشمه خورشید کند | یک دمی جمله شبستان کندم | |||||
| دامنش را بگرفتم به دو دست | تا ببینم که چه دستان کندم | |||||
| دردی درد خوشش را قدحم | گر چه او ساقی مستان کندم | |||||
| زان ستانم شکر او شب و روز | تا لقب هم شکرستان کندم | |||||