رباعیات خیام (تصحیح فروغی و غنی)/در دایره که آمد و رفتن ماست

۳۴

  در دایرهٔ که آمد و رفتن ماست او را نه بدایت نه نهایت پیداست  
  کس می نزند دمی در این معنی راست کاین آمدن از کجا و رفتن بکجاست  


رباعی ۳۴– در مجموعه‌هائیکه از رباعیات خیّام فراهم کرده‌اند این رباعی دیده میشود که میگوید:

  خیّام تَنَت بخیمهٔ ماند راست سلطان روح است و منزلش دار بقاست  
  فرّاش ازل ز بهر دیگر منزل نه خیمه بیفکند چو سلطان برخاست؟  

ولیکن بنظر می‌آید که این رباعی در جواب رباعی خیّام گفته شده باشد و ظاهراً از مولانا جلال‌الّدین است.