رباعیات خیام (تصحیح فروغی و غنی)/در دایره که آمد و رفتن ماست
۳۴
| در دایرهٔ که آمد و رفتن ماست | او را نه بدایت نه نهایت پیداست | |||||
| کس می نزند دمی در این معنی راست | کاین آمدن از کجا و رفتن بکجاست | |||||
رباعی ۳۴– در مجموعه‌هائیکه از رباعیات خیّام فراهم کرده‌اند این رباعی دیده میشود که میگوید:
| خیّام تَنَت بخیمهٔ ماند راست | سلطان روح است و منزلش دار بقاست | |||||
| فرّاش ازل ز بهر دیگر منزل | نه خیمه بیفکند چو سلطان برخاست؟ | |||||
ولیکن بنظر می‌آید که این رباعی در جواب رباعی خیّام گفته شده باشد و ظاهراً از مولانا جلال‌الّدین است.