رباعیات خیام (تصحیح فروغی و غنی)/چون نیست مقام ما در این دهر مقیم
۱۲۷
| چون نیست مقام ما در این دهر مُقیم | پس بی می و معشوق خطائی است عظیم | |||||
| تا کی ز قدیم و محدث امّیدم و بیم | چون من برفتم جهان چه محدث چه قدیم | |||||
رباعی ۱۲۷– میدانید که یکی از مسائل مهمّ مشکل فلسفه اینست که عالم حادث است یا قدیم یعنی آیا آغازی داشته است یا همیشه بوده است از این رباعی پیداست که گوینده غرق در مباحث حکمتی بوده است.