| | | | | | |
|
آه درد مرا دوا که کند؟ |
|
چارهی کارم ای خدا که کند؟ |
|
|
چون مرا دردمند هجرش کرد |
|
غیر وصلش مرا دوا که کند؟ |
|
|
از خدا وصل اوست حاجت من |
|
حاجت من جز او روا که کند؟ |
|
|
من به دست آورم وصالش لیک |
|
ملک عالم به من رها که کند؟ |
|
|
دادن دل بدو صواب نبود |
|
در جهان جز من به این خطا که کند؟ |
|
|
لایق است او به هر وفا که کنم |
|
راضیم من به هر جفا که کند |
|
|
دی مرا دید، داد دشنامی |
|
این چنین لطف دوست با که کند؟ |
|
|
ای توانگر به حسن غیر از تو |
|
جود با همچو من گدا که کند؟ |
|
|
وصل تو دولتیست، تا که برد؟ |
|
ذکر تو طاعتیست، تا که کند |
|
|
جان به مرگ ار زتن جدا گردد |
|
مهرت از جان به من جدا که کند؟ |
|
|
سیف فرغانی از سر این کوی |
|
چون تو رفتی حدیث ما که کند؟ |
|