| | | | | | |
| |
ای رقعه‌ی حسن را رخت شاه |
|
ماییم ز حسن رویت آگاه |
|
| |
روی تو مه تمام بر سرو |
|
رخساره گل شکفته بر ماه |
|
| |
در کوی تو کدیه کردن ای دوست |
|
نزد همه همچو مال دلخواه |
|
| |
ما از همه کمتریم در ملک |
|
ما از همه پس تریم در راه |
|
| |
کس نور صفا ندید در ما |
|
کس آب بقا نیافت در چاه |
|
| |
نی مسند فقر را ز من صدر |
|
نی رقعه‌ی عشق را زمن شاه |
|
| |
بربسته گلو چو میخ خیمه |
|
پوشیده نمد چو چوب خرگاه |
|
| |
از صورت من جداست معنی |
|
آمیخته نیست دانه با کاه |
|
| |
زین خرقه بود فضیحت من |
|
کز پوست بود هلاک روباه |
|
| |
بر کسوت حال من چنان است |
|
این خرقه که بر پلاس دیباه |
|
| |
آلوده به صد دراز دستی |
|
این دامن و آستین کوتاه |
|
| |
ای گشته ز یاد دوست غافل |
|
ذکرش ز زبان حال آگاه |
|
| |
چندان بشنو که حلقه گردد |
|
در گوش دل تو های الله |
|
| |
تا دوست به دامت اوفتد سیف |
|
از خویش خلاص خویشتن خواه |
|
