| | | | | | |
|
ای کوی تو ز رویت بازار گل فروشان |
|
ما بلبلان مستیم از بهر گل خروشان |
|
|
بازار حسن داری دکان درو ملاحت |
|
و آن دو عقیق شیرین دروی شکر فروشان |
|
|
خون جگر نظر کن سوداپزان خود را |
|
با گوشت پارهی دل در دیگ سینهجوشان |
|
|
خواهی که گرد کویت دیوانه سر نگردم |
|
چون رو بمن نمودی دیگر ز من مپوشان |
|
|
هر شب ز بار عشقت در گوشههای خلوت |
|
گردون فغان برآرد از نالهی خموشان |
|
|
با محنتی که دارند از آشنایی تو |
|
بیگانگان شنودند آواز گفت و گوشان |
|
|
از جام وصلت ای جان هرگز بود که ما را |
|
مجلس به هم برآید ز افغان باده نوشان |
|
|
چون سیف بر در تو بیکار مزد یابد |
|
محروم نبود آن کو در کار بود کوشان |
|
|
تا کی کند چو گاوان در ما زبان درازی |
|
کوته نظر که دارد طبع درازگوشان |
|