| | | | | | |
| |
تنی داری بسان خرمن گل |
|
عرق از وی روان چون روغن گل |
|
| |
صبا از رشک اندام چو آبت |
|
فگنده آتش اندر خرمن گل |
|
| |
چمن از خجلت روی چو ماهت |
|
شکسته چون بنفشه گردن گل |
|
| |
گر از رویت بهار آگاه باشد |
|
پشیمان گردد از آوردن گل |
|
| |
به سیل تیره ابر نوبهاری |
|
بریزد آب روی روشن گل |
|
| |
غم تو در گریبان دل من |
|
چو خار آویخته در دامن گل |
|
| |
منم ا زخوردن غمهای تو شاد |
|
چو زنبور عسل از خوردن گل |
|
| |
اگر از خاک کویت بو بگیرد |
|
قبای غنچه و پیراهن گل |
|
| |
چو در برگ از خزان زردی فزاید |
|
ز روح نامیه اندر تن گل |
|
| |
مها از سیف فرغانی میازار |
|
نخواهد عندلیب آزردن گل |
|
| |
گلت را همچو بلبل دوست‌دارست |
|
جعل باشد نه بلبل دشمن گل |
|
