| | | | | | |
|
قومی که جان به حضرت جانان همی برند |
|
شور آب سوی چشمهی حیوان همی برند |
|
|
بی سیم و زر گدا و به همت توانگرند |
|
این مفلسان که تحفه بدو جان همی برند |
|
|
جان بر طبق نهاده به دست نیاز دل |
|
پای ملخ به نزد سلیمان همی برند |
|
|
آن دوست را بجان کسی احتیاج نیست |
|
خرما ببصره زیره بکرمان همی برند |
|
|
تمثال کارخانهی مانی نقش بند |
|
سوی نگارخانهی رضوان همی برند |
|
|
اندر قمارخانهی این قوم پاک باز |
|
دلق گدا و افسر سلطان همی برند |
|
|
این راه را که ترک سر است اولین قدم |
|
از سر گرفتهاند و به پایان همی برند |
|
|
میدان وصل او ز پی عاشقان اوست |
|
وین گوی دولتیست که ایشان همیبرند |
|
|
بیچارگان چو هیچ ندارند نزد دوست |
|
آنچه ز دوست یافتهاند آن همی برند |
|
|
گر گوهر است جان تو ای سیف زینهار |
|
آنجا مبر که گوهر از آن کان همی برند |
|