شاهنامه (تصحیح ژول مل)/زادن سهراب از مادرش تهمینه

by فردوسی

زادن سهراب از مادرش تهمینه

	چو نه ماه بگذشت بر دخت شاه			یکی کودک آمد چو تابنده ماه
	تو گفتی گو پیلتن رستم است			وگر سام شیر است وگر نیرمست
	چو خندان شد وچهره شاداب کرد			ورا نام تهمینه سهراب کرد
	چو یکماه شد همچو یکسال شد			برش چون بر رستم زال بود
	چو سه ساله شد ساز میدان گرفت			به پنجم دل شیران مردان گرفت		۱۴۰
	چو ده ساله شد زآن زمین کس نبود			که یارست با او نبرد آزمود
	بر مادر آمد بپرسید ازوی			بدو گفت گستاخ با من بگوی
	که من چون زهمشیرگان برترم			همی زآسمان برتر آمد سرم
	زتخم کیم وز کدامین گهر			چه گویم چو پرسند نام پدر
	گرین پرسش از من تو داری نهان			نمانم ترا زنده اندر مهان		۱۴۵
	بدو گفت مادر که بشنو سخن			برین شادمان باش وتندی مکن
	تو پور گو پیلتن رستمی			زدستان سامی واز نیرمی
	ازیرا سرت زآسمان برترست			که تخم تو زین نامور گهرست
	جهان آفرین تا جهان آفرید			سواری چو رستم نیآمد پدید
	چو سام نریمان بگیتی نبود			نیارست گردون سرشرا بسود		۱۵۰
	یکی نامهٔ رستم جنگجوی			بیآورد وبنمود پنهان بدوی
	سه یاقوت رخشان وسه بدره زر			کز ایران فرستاده بودش پدر
	بدآنگاه که او زاده بودش زمام			فرستاده بودش پدر با پیام
	بگفتش تو اینرا بخوبی نگر			که بایست فرستاد ای پر هنر
	دگر گفت افراسیاب این سخن			نیابد که داند زسر تا به بن		۱۵۵
	که او دشمن نامور رستمست			بتوران زمین زو همه ماتمست
	مبادا که گردد بتو کینخواه			زخشم پدر پور سازد تباه
	پدر گر بداند که تو زین نشان			شدستی سرافراز گردنکشان
	چو داند بخواند ترا نزد خویش			دل مادرت گردد از درد ریش
	چنین گفت سهراب کاندر جهان			ندارد کسی این سخن در نهان		۱۶۰
	بزرگان جنگ آور از باستان			زرستم زنند این زمان داستان
	نبرده نژادی که چون این بود			نهان کردن از من چه آئین بود
	کنون من زترکان جنگ آوران			فراز آورم لشکری بی کران
	برانگیختم از کاخ کاؤس را			ببرّم از ایران پی طوس را
	نه گرگین بمانم نه گودرز وگیو			نه کستهم نوذر نه بهرام نیو		۱۶۵
	برستم دهم گرز واسپ وکلاه			نشانمش بر کاخ کاؤس شاه
	وز ایران بتوران شوم جنگجوی			ابا شاه روی اندر آرم بروی
	بگیرم سر تخت افراسیاب			سر نیزه بگذارم از آفتاب
	ترا بانوی شهر ایران کنم			بچنگ یلان جنگ شیران کنم
	چو رستم پدر باشد ومن پسر			نماند بگیتی کسی تاجور		۱۷۰
	چو روشن شود روی خورشید وماه			ستاره چرا بر فرازد کلاه