| | | | | | |
|
بت اینجا مظهر عشق است و وحدت |
|
بود زنار بستن عقد خدمت |
|
|
چو کفر و دین بود قائم به هستی |
|
شود توحید عین بتپرستی |
|
|
چو اشیا هست هستی را مظاهر |
|
از آن جمله یکی بت باشد آخر |
|
|
نکو اندیشه کن ای مرد عاقل |
|
که بت از روی هستی نیست باطل |
|
|
بدان که ایزد تعالی خالق اوست |
|
ز نیکو هر چه صادر گشت نیکوست |
|
|
وجود آنجا که باشد محض خیر است |
|
وگر شری است در وی آن ز غیر است |
|
|
مسلمان گر بدانستی که بت چیست |
|
بدانستی که دین در بتپرستی است |
|
|
وگر مشرک ز بت آگاه گشتی |
|
کجا در دین خود گمراه گشتی |
|
|
ندید او از بت الا خلق ظاهر |
|
بدین علت شد اندر شرع کافر |
|
|
تو هم گر زو ببینی حق پنهان |
|
به شرع اندر نخوانندت مسلمان |
|
|
ز اسلام مجازی گشت بیزار |
|
که را کفر حقیقی شد پدیدار |
|
|
درون هر بتی جانی است پنهان |
|
به زیر کفر ایمانی است پنهان |
|
|
همیشه کفر در تسبیح حق است |
|
و «ان من شیء» گفت اینجا چه دق است |
|
|
چه میگویم که دور افتادم از راه |
|
«فذرهم بعد ما جائت قل الله» |
|
|
بدان خوبی رخ بت را که آراست |
|
که گشتی بتپرست ار حق نمیخواست |
|
|
هم او کرد و هم او گفت و هم او بود |
|
نکو کرد و نکو گفت و نکو بود |
|
|
یکی بین و یکی گوی و یکی دان |
|
بدین ختم آمد اصل و فرع ایمان |
|
|
نه من میگویم این بشنو ز قرآن |
|
تفاوت نیست اندر خلق رحمان |
|