| | | | | | |
|
رخ اینجا مظهر حسن خدایی است |
|
مراد از خط جناب کبریایی است |
|
|
رخش خطی کشید اندر نکویی |
|
که از ما نیست بیرون خوبرویی |
|
|
خط آمد سبزهزار عالم جان |
|
از آن کردند نامش دار حیوان |
|
|
ز تاریکی زلفش روز شب کن |
|
ز خطش چشمهی حیوان طلب کن |
|
|
خضروار از مقام بینشانی |
|
بخور چون خطش آب زندگانی |
|
|
اگر روی و خطش بینی تو بیشک |
|
بدانی کثرت از وحدت یکایک |
|
|
ز زلفش باز دانی کار عالم |
|
ز خطش باز خوانی سر مبهم |
|
|
کسی گر خطش از روی نکو دید |
|
دل من روی او در خط او دید |
|
|
مگر رخسار او سبع المثانی است |
|
که هر حرفی از او بحر معانی است |
|
|
نهفته زیر هر مویی از او باز |
|
هزاران بحر علم از عالم راز |
|
|
ببین بر آب قلبت عرش رحمان |
|
ز خط عارض زیبای جانان |
|