| | | | | | |
|
ای که هستی، روز و شب، جویای علم |
|
تشنه و غواص، در دریای علم |
|
|
رفته در حیرت که حد علم چیست؟ |
|
از کتب، آیا کدامین خواندنی است؟ |
|
|
هر کسی، نوعی از آن را رو کند |
|
علم بر وفق طبیعت، خو کند |
|
|
آن یکی گوید: حساب و هندسه |
|
جمله وهم است و خیال و وسوسه |
|
|
و آن دگر گوید که: هان، علم اصول |
|
فدیه باشد بر خدا و بر رسول |
|
|
کاش، حد علم را دانستمی |
|
تا از این تشویش و حیرت رستمی |
|
|
گر تو را مقصود، علم مطلق است |
|
حد آن، نزد قدیم بر حق است |
|
|
علم مطلق، بیحد و بیمنتهاست |
|
حد بیحد باز بیحد را سزاست |
|
|
ور بود مقصود تو ای حق پرست |
|
حد علمی کان کمال انفس است |
|
|
علم، آن باشد که بنماید رهت |
|
علم، آن باشد که سازد آگهت |
|
|
علم، آن باشد که بشناسی به وی |
|
لطف و فیض قادر و قیوم و حی |
|
|
پس بدانی، قدرت بیحد او |
|
فیض و جود و نعمت بیعد او |
|
|
آن به تعظیم آردت، بیاختیار |
|
وین کند در جمله حال امیدوار |
|
|
بیتصنع، حب خود در دل کند |
|
بیتکلف، بر عمل مایل کند |
|
|
چون ز روی شوق، کردی بندگی |
|
آن زمان، داری نشان زندگی |
|
|
آنکه در طاعت، دلش افسرده است |
|
گر به ظاهر زنده، باطن مرده است |
|
|
قوم جهال ار عبادت میکنند |
|
بیشتر، از روی عادت میکنند |
|
|
یا عوامی را، به خود داعی بود |
|
یا برای دنیوی، ساعی بود |
|