صائب تبریزی (غزلیات)/به تنگ همچو شرر از بقای خویشتنم
به تنگ همچو شرر از بقای خویشتنم | تمام چشم ز شوق فنای خویشتنم | |||||
ره گریز نبسته است هیچ کس بر من | اسیر بند گران وفای خویشتنم | |||||
چرا ز غیر شکایت کنم، که همچو حباب | همیشه خانه خراب هوای خویشتنم | |||||
سفینه در عرق شرم من توان انداخت | ز بس که منفعل از کردههای خویشتنم | |||||
ز دستگیری مردم بریدهام پیوند | امیدوار به دست دعای خویشتنم | |||||
ز بند خصم به تدبیر میتوان جستن | مرا چه چاره، که زنجیر پای خویشتنم | |||||
به اعتبار جهان نیست قدر من صائب | عزیز مصر وجود از نوای خویشتنم |