صائب تبریزی (غزلیات)/دایم ز خود سفر چو شرر می‌کنیم ما
| دایم ز خود سفر چو شرر می‌کنیم ما | نقد حیات صرف سفر می‌کنیم ما | |||||
| سالی دو عید مردم هشیار می‌کنند | در هر پیاله عید دگر می‌کنیم ما | |||||
| در پاکی گهر ز صدف دست برده‌ایم | آبی که می‌خوریم گهر می‌کنیم ما | |||||
| چون گردباد، نیش دو صد خار می‌خوریم | گر جامه از غبار به بر می‌کنیم ما | |||||
| وا می‌کنیم غنچه‌ی دل را به زور آه | خون در دل نسیم سحر می‌کنیم ما | |||||
| از رخنه‌ی دل است، رهی گر به دوست هست | زین راه اختیار سفر می‌کنیم ما | |||||
| صائب فریب نعمت الوان نمی‌خوریم | روزی خود ز خون جگر می‌کنیم ما | |||||