| | | | | | |
|
درون گنبد گردون فتنه بار مخسب |
|
به زیر سایهی پل موسم بهار مخسب |
|
|
فلک ز کاهکشان تیغ بر کف استاده است |
|
به زیر سایهی شمشیر آبدار مخسب |
|
|
ز چار طاق عناصر شکست میبارد |
|
میان چار مخالف به اختیار مخسب |
|
|
ستاره زندهی جاوید شد ز بیداری |
|
تو نیز در دل شب ای سیاهکار مخسب |
|
|
به شب ز حلقهی اهل گناه کن شبگیر |
|
دلی چو آینه داری، به زنگبار مخسب |
|
|
به نیم چشم زدن پر ز آب میگردد |
|
درین سفینهی پر رخنه زینهار مخسب |
|
|
گرفت دامن گل شبنم از سحرخیزی |
|
تو هم شبی رخی از اشک تازه دار مخسب |
|
|
به ذوق مطرب و می روزها به شب کردی |
|
شبی به ذوق مناجات کردگار مخسب |
|
|
بر آر یوسف جان را ز چاه تیرهی تن |
|
تو نور چشم وجودی، درین غبار مخسب |
|
|
ز نوبهار به رقص است ذره ذرهی خاک |
|
تو نیز جزو زمینی، درین بهار مخسب |
|
|
به ذوق رنگ حنا کودکان نمیخسبند |
|
چه میشود، تو هم از بهر آن نگار مخسب |
|
|
جواب آن غزل مولوی است این صائب |
|
ز عمر یکشبه کم گیر و زندهدار، مخسب |
|