| | | | | | |
|
زان سفله حذر کن که توانگر شده باشد |
|
زان موم بیندیش که عنبر شده باشد |
|
|
امید گشایش نبود در گره بخل |
|
زان قطره مجو آب که گوهر شده باشد |
|
|
بنشین که چو پروانه به گرد تو زند بال |
|
از روز ازل آنچه مقدر شده باشد |
|
|
موقوف به یک جلوهی مستانهی ساقی است |
|
گر توبهی من سد سکندر شده باشد |
|
|
جایی که چکد باده ز سجادهی تقوی |
|
سهل است اگر دامن ما تر شده باشد |
|
|
خواهند سبک ساخت به سر گوشی تیغش |
|
از گوهر اگر گوش صدف کر شده باشد |
|
|
زندان غریبی شمرد دوش پدر را |
|
طفلی که بدآموز به مادر شده باشد |
|
|
لبهای میآلود بلای دل و جان است |
|
زان تیغ حذر کن که به خون تر شده باشد |
|
|
هر جا نبود شرم، به تاراج رود حسن |
|
ویران شد آن باغ که بیدر شده باشد |
|
|
در دیدهی ارباب قناعت مه عیدست |
|
صائب لب نانی که به خون تر شده باشد |
|