| | | | | | |
|
کو جنون تا خاک بازیگاه طفلانم کنند؟ |
|
روبه هر جانب که آرم، سنگبارانم کنند |
|
|
هست بیماری مرا صحت چو چشم دلبران |
|
میشوم معمورتر چندان که ویرانم کنند |
|
|
تازه چون ابرست از تردستیم روی زمین |
|
میشود عالم پریشان، گر پریشانم کنند |
|
|
بستهام چشم از تماشای زلیخای جهان |
|
چشم آن دارم که با یوسف به زندانم کنند |
|
|
میفشارم چون صدف دندان غیرت بر جگر |
|
گر به جای آبرو، گوهر به دامانم کنند |
|
|
گر به دست افتد چو ماه نو، لب نانی مرا |
|
خلق از انگشت اشارت تیربارانم کنند |
|
|
نور من چون برق صائب پردهسوز افتاده است |
|
نیستم شمعی که پنهان زیر دامانم کنند |
|