عبید زاکانی (عشاقنامه)/خیالی بود و خوابی وصل یاران

عبید زاکانی (عشاقنامه) از عبید زاکانی
(خیالی بود و خوابی وصل یاران)
  خیالی بود و خوابی وصل یاران شب مهتاب و فصل نوبهاران  
  میان باغ و یار سرو بالا خرامان بر کنار جویباران  
  چمن میشد ز عکس عارض او منور چون دل پرهیزکاران  
  سر زلفش زباد نوبهاری چو احوال پریشان روزگاران  
  برفت آن نوبهار حسن و بگذاشت دل و چشمم میان برق و باران  
  خداوندا هنوزم هست امید بده کام دل امیدواران  
  همام از نوبهار و سبزه و گل نمی‌یابد صفا بی‌روی یاران  
  وهاران ده جانان دیر خوش نی اوی امان مه دل با مه و هاران