عبید زاکانی (عشاقنامه)/ز سوز عشق من جانت بسوزد
| ز سوز عشق من جانت بسوزد | همه پیدا و پنهانت بسوزد | |||||
| ز آه سرد و سوز دل حذر کن | که اینت بفسرد وانت بسوزد | |||||
| مبر نیرنگ و دستان پیش آن کو | به صد نیرنگ و دستانت بسوزد | |||||
| به دست خویشتن شمعی میفروز | که هر ساعت شبستانت بسوزد | |||||
| چه داری آتشی در زیر دامان | کز آن آتش گریبانت بسوزد | |||||
| دل اندر وصل من بستی و ترسم | که ناگه تاب هجرانت بسوزد | |||||
| ندارد سودت آن گاهی که گوئی | عبید آن نامسلمانت بسوزد | |||||