عبید زاکانی (غزلیات)/ز حد گذشت جدائی ز حد گذشت جفا

by عبید زاکانی

	ز حد گذشت جدایی ز حد گذشت جفا			بیا که موسم عیشست و آشتی و صفا
	لبت به خون دل عاشقان خطی دارد			غبار چیست دگر باره در میانه‌ی ما
	مرا دو چشم تو انداخت در بلای سیاه			و گرنه من که و مستی و عاشقی ز کجا
	کجا کسیکه از آن چشم ترک وا پرسد			که عقل و هوش جهانی چرا کنی یغما
	ز زلف و خال تو دل را خلاص ممکن نیست			که زنگیان سیاهش نمی‌کنند رها
	دلم ز جعد تو سودایی و پریشانست			بلی همیشه پریشانی آورد سودا
	عبید وصف دهان و لب تو میگوید			ببین که فکر چه باریک و نازکست او را