عبید زاکانی (غزلیات)/مرا دلیست ره عافیت رها کرده

by عبید زاکانی

	مرا دلیست ره عافیت رها کرده			وجود خود هدف ناوک بلا کرده
	ز جور چرخ ستم دیده و رضا داده			ز خوی یار جفا دیده و وفا کرده
	به کار خویش فرو رفته مبتلی گشته			به درد عشق مرا نیز مبتلی کرده
	هر آنچه داشته از عقل و دانش و دین			ز دست داده و سر در سر هوی کرده
	گهی ز بیخردی آبروی خود برده			گهی ز بیخبری قصد جان ما کرده
	به قول و عهد بتان غره گشته وز سر جهل			خیال باطل و اندیشه‌ی خطا کرده
	عبید را به فریبی فکنده از مسکن			ز دوستان و عزیزان خود جدا کرده