| | | | | | |
|
آفتاب عاشقان روی تو بس |
|
قبلهی سرگشتگان کوی تو بس |
|
|
ترکتاز هر دو عالم را به حکم |
|
یک گره از زلف هندوی تو بس |
|
|
آب حیوان را برای قوت جان |
|
یک شکر از درج لولوی تو بس |
|
|
جملهی عشاق را سرمایهها |
|
طاق آوردن ز ابروی تو بس |
|
|
صد سپاه عقل پیش اندیش را |
|
یک خدنگ از جزع جادوی تو بس |
|
|
شیرمردان را شکار آموختن |
|
از خیال چشم آهوی تو بس |
|
|
آنکه او بر باد خواهد داد دل |
|
یک وزیدن بادش از سوی تو بس |
|
|
در ره تاریک زلفت عقل را |
|
روشنی یک ذره از روی تو بس |
|
|
درگذشتم از سر هر دو جهان |
|
زانکه ما را یک سر موی تو بس |
|
|
گر ز عطارت بدی دیدی بپوش |
|
عذر خواهش روی نیکوی تو بس |
|