| | | | | | |
|
آنچه نقد سینهی مردان بود |
|
زآرزوی آن فلک گردان بود |
|
|
گر از آن یک ذره گردد آشکار |
|
هر دو عالم تا ابد پنهان بود |
|
|
در گذر از کون تا تاب آوری |
|
خود که را در کون تاب آن بود |
|
|
آن فلک کان در درون عاشق است |
|
آفتاب آن رخ جانان بود |
|
|
گر فرو استد ز دوران این فلک |
|
آن فلک را تا ابد دوران بود |
|
|
نور این خورشید اگر زایل شود |
|
نور آن خورشید جاویدان بود |
|
|
زود بیند آن فلک و آن آفتاب |
|
هر که را یک ذره نور جان بود |
|
|
وانکه نور جان ندارد ذرهای |
|
تا بود در کار خود حیران بود |
|
|
چند گویی کین چنین و آن چنان |
|
تا چنینی عمر تو تاوان بود |
|
|
کی بود پروای خلقش ذرهای |
|
هر که او در کار سرگردان بود |
|
|
پای در نه راه را پایان مجوی |
|
زانکه راه عشق بیپایان بود |
|
|
عشق را دردی بباید بی قرار |
|
آن چنان دردی که بی درمان بود |
|
|
گر زند عطار بی این سر نفس |
|
آن نفس بر جان او تاوان بود |
|