| | | | | | |
| |
ازین دریا که غرق اوست جانم |
|
برون جستم ولیکن در میانم |
|
| |
بسی رفتم درین دریا و گفتم |
|
گشاده شد به دریا دیدگانم |
|
| |
چون نیکو باز جستم سر دریا |
|
سر مویی ز دریا می ندانم |
|
| |
کسی کو روی این دریا بدید است |
|
دهد خوش خوش نشانی هر زمانم |
|
| |
ولیکن آنکه در دریاست غرقه |
|
ندانم تا دهد هرگز نشانم |
|
| |
چو چشمم نیست دریابین، چه مقصود |
|
اگر من غرق این دریا بمانم |
|
| |
چو نابینای مادرزاد، کشتی |
|
درین دریا همه بر خشک رانم |
|
| |
چو در دریا جنب می‌بایدم مرد |
|
چنین لب خشک و تر دامن از آنم |
|
| |
کسی در آب حیوان تشنه میرد |
|
چه گویند آخر آن کس را من آنم |
|
| |
دریغا کانچه می‌جستم ندیدم |
|
وزین غم پر دریغا ماند جانم |
|
| |
ندارم یکشبه حاصل ولیکن |
|
به انواع سخن گوهر فشانم |
|
| |
مرا از عالمی علم شکر به |
|
که باشد یک شکر اندر دهانم |
|
| |
دلم کلی ز علم انکار بگرفت |
|
کنون من در پی کار عیانم |
|
| |
اگر کاری عیان من نگردد |
|
چو مرداری شوم در خاکدانم |
|
| |
اگر عطار را فانی بیابم |
|
به بحر دولتش باقی رسانم |
|
