| | | | | | |
| |
اسرار تو در زبان نمی‌گنجد |
|
واوصاف تو در بیان نمی‌گنجد |
|
| |
اسرار صفات جوهر عشقت |
|
می‌دانم و در زبان نمی‌گنجد |
|
| |
خاموشی به که وصف عشق تو |
|
اندر خبر و نشان نمی‌گنجد |
|
| |
آنجا که تویی و جان دل مسکین |
|
مویی شد و در میان نمی‌گنجد |
|
| |
از عالم عشق تو سر مویی |
|
در شش جهت مکان نمی‌گنجد |
|
| |
یک شمه ز روح بارگاه تو |
|
اندر سه صف زمان نمی‌گنجد |
|
| |
یک دانه ز دام عالم عشقت |
|
در حوصله جای جان نمی‌گنجد |
|
| |
چون آه برآورم ز عشق تو |
|
کان آه درین دهان نمی‌گنجد |
|
| |
رفتم ز جهان برون در اندوهت |
|
کاندوه تو در جهان نمی‌گنجد |
|
| |
آن دم که ز تو بر آسمان بردم |
|
در قبه‌ی آسمان نمی‌گنجد |
|
| |
عطار چو در یقین خود گم شد |
|
در پیشگه عیان نمی‌گنجد |
|
