| | | | | | |
|
الصلا ای دل اگر در عشق او اقرار داری |
|
الحذر گر ذرهای در عشق او انکار داری |
|
|
کی توانی دید روی گل که همچون خار گشتی |
|
گر زمانی خلوتی داری میان خار داری |
|
|
تا تو از توی و توی خود برون آیی بهکلی |
|
عمر بگذشت و تو در هر توی عمری کار داری |
|
|
همچو پروانه سر افشان گر وصال شمع خواهی |
|
همچو خرقه سر درافکن گر سر اسرار داری |
|
|
در گذر از کعبه و خمار گر تو مرد عشقی |
|
زانکه تو ره ماورای کعبه و خمار داری |
|
|
در درون صومعه معیار داری هیچ نبود |
|
در خرابات آی تا حاصل کنی معیار داری |
|
|
گرچه اندر صومعه از رهبران خرقه پوشی |
|
لیکن اندر میکده زین گمرهی زنار داری |
|
|
تا قدم در زهد داری احولی در غیر بینی |
|
غیر بینی میکنی اکنون سر اغیار داری |
|
|
دل همی بیند که در هر ذرهای رویی است او را |
|
در نگر ای کوردل گر دیدهی دیدار داری |
|
|
ماهرویا من ندارم در دو عالم جز تو کس را |
|
تو چو من در هر حوالی عاشق بسیار داری |
|
|
عاشقان چون ذره بسیارند و تو چون آفتابی |
|
میتوانی گر به لطفی جمله را تیمار داری |
|
|
دل به نسیه دادم از دست و ز پای افتادم از غم |
|
نقد صد جان یابم اگر یک دم سر عطار داری |
|