| | | | | | |
|
اگر تو عاشقی معشوق دور است |
|
وگر تو زاهدی مطلوب حور است |
|
|
ره عاشق خراب اندر خراب است |
|
ره زاهد غرور اندر غرور است |
|
|
دل زاهد همیشه در خیال است |
|
دل عاشق همیشه در حضور است |
|
|
نصیب زاهدان اظهار راه است |
|
نصیب عاشقان دایم حضور است |
|
|
جهانی کان جهان عاشقان است |
|
جهانی ماورای نار و نور است |
|
|
درون عاشقان صحرای عشق است |
|
که آن صحرا نه نزدیک و نه دور است |
|
|
در آن صحرا نهاده تخت معشوق |
|
به گرد تخت دایم جشن و سور است |
|
|
همه دلها چو گلهای شکفته است |
|
همه جانها چو صفهای طیور است |
|
|
سراینده همه مرغان به صد لحن |
|
که در هر لحن صد سور و سرور است |
|
|
ازان کم میرسد هرجان بدین جشن |
|
که ره بس دور و جانان بس غیور است |
|
|
طریق تو اگر این جشن خواهی |
|
ز جشن عقل و جان و دل عبور است |
|
|
اگر آنجا رسی بینی وگرنه |
|
دلت دایم ازین پاسخ نفور است |
|
|
خردمندا مکن عطار را عیب |
|
اگر زین شوق جانش ناصبور است |
|