عطار (غزلیات)/اگر خورشید خواهی سایه بگذار
| اگر خورشید خواهی سایه بگذار | چو مادر هست شیر دایه بگذار | |||||
| چو با خورشید هم‌تک می‌توان شد | ز پس در تک زدن چون سایه بگذار | |||||
| چو همسایه است با جان تو جانان | بده جان و حق همسایه بگذار | |||||
| تو را سرمایه‌ی هستی بلایی است | زیانت سود کن سرمایه بگذار | |||||
| چو مردان جوشن و شمشیر برگیر | نه‌ای آخر چو زن پیرایه بگذار | |||||
| فلک طشت است و اختر خایه در طشت | خیال علم طشت و خایه بگذار | |||||
| فروتر پایه‌ی تو عرش اعلاست | تو برتر رو فروتر پایه بگذار | |||||
| فرید از مایه‌ی هستی جدا شد | تو هم مردی شو و این مایه بگذار | |||||