| | | | | | |
|
اگر درمان کنم امکان ندارد |
|
که درد عشق تو درمان ندارد |
|
|
ز بحر عشق تو موجی نخیزد |
|
که در هر قطره صد طوفان ندارد |
|
|
غمت را پاکبازی میبباید |
|
که صد جان بخشد و یک جان ندارد |
|
|
به حسن رای خویش اندیشه کردم |
|
به حسن روی تو امکان ندارد |
|
|
فروگیرد جهان خورشید رویت |
|
اگر زلف تواش پنهان ندارد |
|
|
فلک گر صوفییی پیروزهپوش است |
|
ولی این هست او را کان ندارد |
|
|
اگرچه در جهان خورشید رویش |
|
به زیبایی خود تاوان ندارد |
|
|
چو نتواند که چون روی تو باشد |
|
بگو تا خویش سرگردان ندارد |
|
|
چو طوطی خط تو بر دهانت |
|
کسی بر نقطه صد برهان ندارد |
|
|
سر زلف تو چون گیرم که بی تو |
|
غمم چون زلف تو پایان ندارد |
|
|
لبت خونم چرا ریزد به دندان |
|
اگر بر من به خون دندان ندارد |
|
|
فرید امروز خوش خوانتر ز خطت |
|
خطی سرسبز در دیوان ندارد |
|