| | | | | | |
|
ای آفتاب از ورق رویت آیتی |
|
در جنب جام لعل تو کوثر حکایتی |
|
|
هرگز ندید هیچ کس از مصحف جمال |
|
سرسبزتر ز خط سیاه تو آیتی |
|
|
بر نیت خطت که دلم جای وقف دید |
|
کرد از حروف زلف تو عالی روایتی |
|
|
از مشک خط خود جگرم سوختی ولیک |
|
دل ندهدم که در قلم آرم شکایتی |
|
|
آب حیات در ظلمات ظلالت است |
|
تا کی ز عکس لعل تو یابد هدایتی |
|
|
خورشید را که سلطنت سخت روشن است |
|
بنگر گرفت سایهی زلفت حمایتی |
|
|
هر دم ز زلف تو شکنی دیگرم رسد |
|
زان پی نمیبرم شکنش را نهایتی |
|
|
چون زلف تو به تاب درم تا کیم رسد |
|
از زلف عنبر تو نسیم عنایتی |
|
|
زلف توراست از در دربند تا ختن |
|
زان دل فرو گرفت زهی خوش ولایتی |
|
|
عطار تا که بود، نبودش به هیچ روی |
|
جز دوستی روی تو هرگز جنایتی |
|