| | | | | | |
| |
ای آفتاب سرکش یک ذره خاک پایت |
|
آب حیات رشحی از جام جانفزایت |
|
| |
هم خواجه تاش گردون دل بر وفا غلامت |
|
هم پادشاه گیتی جان بر میان گدایت |
|
| |
هم چرخ خرقه‌پوشی در خانقاه عشقت |
|
هم جبرئیل مرغی در دام دل ربایت |
|
| |
در سر گرفته عالم اندیشه‌ی وصالت |
|
در چشم کرده کوثر خاک در سرایت |
|
| |
کوثر که آب حیوان یک شبنم است از وی |
|
دربسته تا به جان دل در لعل دلگشایت |
|
| |
سری که هر دو عالم یک ذره می‌نیابند |
|
جاوید کف گرفته جام جهان نمایت |
|
| |
نوباوه‌ی جمالت ماه نو است و هر مه |
|
بنهد کله ز خجلت در دامن قبایت |
|
| |
تو ابرش نکویی می‌تازی و مه و مهر |
|
چون سایه در رکابت چون ذره در هوایت |
|
| |
تا بوی مشک زلفت پر مشک کرد جانم |
|
عطار مشک ریزم از زلف مشک سایت |
|
