عطار (غزلیات)/ای دل ز جان در آی که جانان پدید نیست

by عطار

	ای دل ز جان در آی که جانان پدید نیست			با درد او بساز که درمان پدید نیست
	حد تو صبرکردن و خون‌خوردن است و بس			زیرا که حد وادی هجران پدید نیست
	در زیر خاک چون دگران ناپدید شو			این است چاره‌ی تو چو جانان پدید نیست
	ای مرد کندرو چه روی بیش ازین ز پیش			چندین مرو ز پیش که پیشان پدید نیست
	با پاسبان درگه او های و هوی زن			چون طمطراق دولت سلطان پدید نیست
	ای دل یقین شناس که یک ذره سر عشق			در ضیق کفر و وسعت ایمان پدید نیست
	فانی شو از وجود و امید از عدم ببر			کان چیز کان همی طلبی آن پدید نیست
	از اصل کار ، جان تو کی با خبر شود			کانجا که اصل کار بود جان پدید نیست
	جان ناپدید آمد و در آرزوی جان			از بس که سوخت این دل حیران پدید نیست
	عطار را اگر دل و جان ناپدید شد			نبود عجب که چشمه‌ی حیوان پدید نیست