| | | | | | |
|
ای دل ز دلبران جهانت گزیده باز |
|
پیوسته با تو و ز دو عالم بریده باز |
|
|
خورشید کز فروغ جمالش جهان پر است |
|
هر روز پیش روی تو بر سر دویده باز |
|
|
هر شب سپهر پردهی زربفت ساخته |
|
رویت به دست صبح به یکدم دریده باز |
|
|
بدری که در مقابل خورشید آمدست |
|
از خجلت رخت به هلالی رسیده باز |
|
|
در پای اسب خیل خیال تو آفتاب |
|
زربفت هر شبانگهیی گستریده باز |
|
|
از شوق ابروی و رخ تو ماه ره نورد |
|
صد ره تمام گشته و صد ره خمیده باز |
|
|
گر زاهد زمانه ببیند جمال تو |
|
از دامن تو دست ندارد کشیده باز |
|
|
چون از برای روی تو خون میخورد دلم |
|
آن خون از آن نهاد به روی و به دیده باز |
|
|
لعل شکر فروش تو بخشیده یک شکر |
|
عطار را ز دست مشقت خریده باز |
|