| | | | | | |
|
ای صبا برگرد امشب گرد سر تاپای او |
|
صد هزاران سجده کن در عشق یک یک جای او |
|
|
جان ما را زندهی جاوید گردانی به قطع |
|
گر نسیمی آوری از زلف عنبرسای او |
|
|
گر سر انگشت بی حرمت به زلف او بری |
|
دشنهی خونین خوری از نرگس شهلای او |
|
|
پیک راهی تو به شمع روی او منگر بسی |
|
تا نگردی همچو من پروانه نا پروای او |
|
|
نیست دستوری که آری چهرهی او در نظر |
|
کز نظر آزرده گردد چهرهی زیبای او |
|
|
گر تو خواهی کرد کاری صد جهان جان وام کن |
|
پس برافشان جمله بر روی جهان آرای او |
|
|
جام جم پر آب خضر از دست عیسی چون خورند |
|
همچنان خور شربتی از جام جان افزای او |
|
|
منتظر بنشستهام تا تحفه آری زودتر |
|
سر به مهرم یک شکر از لعل گوهر زای او |
|
|
جهد کن تا آن سمن را بر نیازاری به گرد |
|
خاصه آن ساعت که روی آری به خاک پای او |
|
|
تا نسازی چشم را از خاک پایش توتیا |
|
کی توانی شد به چشم خویشتن بینای او |
|
|
غسل ناکرده مرو تر دامن آنجا زینهار |
|
زانکه نتوان کرد الا پاک دامن رای او |
|
|
غسل کن اول به آب دیدهی من هفت بار |
|
تا طهارت کرده گردی گرد هفت اعضای او |
|
|
گر زیان کردی دل و دین در ره او ای فرید |
|
سود تو در هر دو عالم بس بود سودای او |
|