| | | | | | |
|
ای لبت حقهی گهر بسته |
|
دهنت شور در شکر بسته |
|
|
طوطیان خط تو پیش شکر |
|
بال بگشاده و کمر بسته |
|
|
خطت از پستهی تو بر رستهی است |
|
هست بر رستهی تو بر بسته |
|
|
زان خط سبز بر رخ زردم |
|
خون دل جمله چون جگر بسته |
|
|
عاشق از جان به صد هزاران دل |
|
در تو هر دم دلی دگر بسته |
|
|
هر که از تو کشیده مویی سر |
|
دستش از موی باز بر بسته |
|
|
به شکرخنده بر دهان بگشا |
|
که گره کس ندید بر بسته |
|
|
تا به کی همچو حلقه بر در تو |
|
سر زنم دایم و تو در بسته |
|
|
نظری کن دلم مسوز که هست |
|
کار جانم در آن نظر بسته |
|
|
کمترم سوز اگر نه فاش کنم |
|
مکر تو چند مکر سربسته |
|
|
چشم عطار سیل بگشاده |
|
دل ز هجر تو در خطر بسته |
|