| | | | | | |
|
بس نادره جهانی ای جان و زندگانی |
|
جان و دلم نماند گر تو چنین بمانی |
|
|
شاهی خوب رویان ختم است بر تو اکنون |
|
بستان خراج خوبی در ملک کامرانی |
|
|
از چشم نیم مستت پر فتنه شد جهانی |
|
آخر بدین شگرفی چه فتنهی جهانی |
|
|
نه گفتهای کزین پس فتنه نخواهم انگیخت |
|
پس طره نیز مفشان گر فتنه مینشانی |
|
|
تا دید آب حیوان لعل چو آتش تو |
|
شد از جهان به یکسو از شرم در نهانی |
|
|
چون هر نفس لب تو جانی دگر ببخشد |
|
کس ننگرد به عمری در آب زندگانی |
|
|
هرچند جان شیرین بردی به تلخی از من |
|
تلخیم کرد لیکن شیرین ترم ز جانی |
|
|
چون جان شوربختم شیرینی از تو دارد |
|
شاید اگر به تلخی جانم به لب رسانی |
|
|
عطار از غم تو زحمت کشید عمری |
|
گر بر من ستمکش رحمت کنی توانی |
|