| | | | | | |
|
به هر کویی مرا تا کی دوانی |
|
ز هر زهری مرا تا کی چشانی |
|
|
چو زهرم میچشاند چرخ گردون |
|
به تریاک سعادت کی رسانی |
|
|
گهی تابوتم اندازی به دریا |
|
گهی بر تخت فرعونم نشانی |
|
|
برآری برفراز طور سینا |
|
شراب الفت وصلم چشانی |
|
|
چو بنده مست شد دیدار خود را |
|
خطاب آید که موسی لنترانی |
|
|
ایا موسی سخن گستاخ تا چند |
|
نه آنی که شعیبم را شبانی |
|
|
من آنم که شعیبت را شبانم |
|
تو آنی که شبانی را بخوانی |
|
|
منم موسی تویی جبار عالم |
|
گرم خوانی ورم رانی تو دانی |
|
|
شبانی را کجا آن قدر باشد |
|
که تو بیواسطه وی را بخوانی |
|
|
سخن گویی بدو در طور سینا |
|
درو در و گهر سازی نهانی |
|
|
ایا موسی تو رخت خویش بربند |
|
که تا خود را به منزلگه رسانی |
|
|
نه ایوبم که چندین صبر دارم |
|
نیم یوسف که در چاهم نشانی |
|
|
برون آمد گل زرد از گل سرخ |
|
مکن در باغ ویران باغبانی |
|
|
نشان وصل ما موی سفید است |
|
رسول آشکارا نه نهانی |
|
|
زهی عطار کز بحر معانی |
|
به الماس سخن در میچکانی |
|