| | | | | | |
|
بی رخت در جهان نظر چکنم |
|
بی لبت عالمی شکر چکنم |
|
|
رویت ای ترک اگر نخواهم دید |
|
زحمت هندوی بصر چکنم |
|
|
چون دریغ آیدم رخت به نظر |
|
رخت آلودهی نظر چکنم |
|
|
دو جهان گرچه سخت با خطر است |
|
من خطیری نیم خطر چکنم |
|
|
چون سر موی تو به از دو جهان |
|
از سر کوی تو گذر چکنم |
|
|
گر عزیز است عمر مختصر است |
|
من بدین عمر مختصر چکنم |
|
|
همه عالم جمال و آواز است |
|
چشم کور است و گوش کر چکنم |
|
|
چون خبر دادن از تو ممکن نیست |
|
من حیران بی خبر چکنم |
|
|
گرچه جان موج میزند از تو |
|
چون زبان نیست کارگر چکنم |
|
|
چون ز کاهی بسی ضعیف ترم |
|
دست با کوه در کمر چکنم |
|
|
گر کنم صد هزار قرن سجود |
|
هیچ باشد من این قدر چکنم |
|
|
گفته بودی که خشک و تر در باز |
|
با لب خشک و چشم تر چکنم |
|
|
آتش دل به است بی تو مرا |
|
بی تو با آب بر جگر چکنم |
|
|
گفتیم بال و پر زن از طلبم |
|
چون ز هم ریخت بال و پر چکنم |
|
|
چون مسافر تویی و من هیچم |
|
من هیچ آخر این سفر چکنم |
|
|
چون تو جویندهی خودی بر من |
|
من سرگشته پا و سر چکنم |
|
|
چون درونی تو و برون کس نیست |
|
من چو حلقه برون در چکنم |
|
|
در درون کش مرا و محرم کن |
|
تا تو باشی همه دگر چکنم |
|
|
محو شد درغم تو فرد فرید |
|
فرد باید مرا حشر چکنم |
|