| | | | | | |
|
تا ز سر عشق سرگردان شدم |
|
غرقهی دریای بی پایان شدم |
|
|
چون دلم در آتش عشق اوفتاد |
|
مبتلای درد بی درمان شدم |
|
|
چون سر و کار مرا سامان نماند |
|
من ز حیرت بی سر و سامان شدم |
|
|
عاشق صاحب جمالی شد دلم |
|
کز کمال حسن او حیران شدم |
|
|
تا بدیدم آفتاب روی او |
|
بر مثال ذره سرگردان شدم |
|
|
چون نبودم مرد وصلش لاجرم |
|
مدتی غمخوارهی هجران شدم |
|
|
مدتی رنجی کشیدم در جهان |
|
جان و دل درباختم سلطان شدم |
|
|
همچو مرغی نیم بسمل در فراق |
|
پر زدم بسیار تا بی جان شدم |
|
|
چون به جان فانی شدم در راه او |
|
در فتا شایستهی جانان شدم |
|
|
چون بقای خود بدیدم در فنا |
|
آنچه میجستم به کلی آن شدم |
|
|
رستم از عار خود و با یار خود |
|
بی خود اندر پیرهن پنهان شدم |
|
|
تا که عطار این سخن آزاد گفت |
|
بندهی او از میان جان شدم |
|