| | | | | | |
|
تا نرگست به دشنه چون شمع کشت زارم |
|
چون لاله دور از تو جز خون کفن ندارم |
|
|
در پای اوفتادم زیرا که سر ندارد |
|
چون حلقههای زلفت غمهای بی شمارم |
|
|
از بسکه هست حلقه در زلف سرفرازت |
|
هرگز سری ندارد چندان که برشمارم |
|
|
بادم نبردی آخر چون ذرهای ز سستی |
|
گر داشتی دل تو یک ذره استوارم |
|
|
هرگز ستاره دیدی در آفتاب بنگر |
|
در آفتاب رویت چشم ستاره بارم |
|
|
پیوسته پیش حکمت چون سرفکندهام من |
|
زین بیش سر میفکن چون شمع در کنارم |
|
|
بر نه به لطف دستی کز حد گذشت دانی |
|
بی لالهزار رویت این نالههای زارم |
|
|
چون دم نمیتوان زد با هیچکس ز عشقت |
|
پس من ز درد عشقت با که نفس برآرم |
|
|
عطار کی تواند شرح غم تو دادن |
|
کز کار شد زبانم وز دست رفت کارم |
|