| | | | | | |
|
تورا گر نیست با من هیچ کاری |
|
مرا با تو بسی کار است باری |
|
|
منت پیوسته خواهم بود غمخوار |
|
توم گرچه نباشی غمگساری |
|
|
ز حل و عقد عشق ملک رویت |
|
ندارم حاصلی جز انتظاری |
|
|
بر امید رخ چون آفتابت |
|
چو سایه میگذارم روزگاری |
|
|
دلم را تا تو خواهی بود باقی |
|
نخواهد بود یک ساعت قراری |
|
|
دلا گر سر عشقت اختیار است |
|
شوی در راه او بی اختیاری |
|
|
اگر خود را سر مویی شماری |
|
سر مویی نیایی در شماری |
|
|
اگر خود را ز فرعونی ندانی |
|
ز فرعونی تمامت خاکساری |
|
|
جهان پر آفتاب است و تو سایه |
|
نیابی جز فنا اینجا حصاری |
|
|
که اگر در آفتاب آیی تو یکدم |
|
برآرد از تو آن یک دم دماری |
|
|
چه گردی گرد این دریای اعظم |
|
که جایی غرقه گردی زار زاری |
|
|
اگر موجی ازین دریا برآید |
|
نماند صورت و صورت نگاری |
|
|
ز دریا چند گویی چون ندیدی |
|
ازین دریا بجز پر خون کناری |
|
|
تو معذوری که پشمین دیدهای شیر |
|
ندیدی هیچ شیر مرغزاری |
|
|
اگر روزی ببینی جنگ شیران |
|
ز فای فخر سازی عین عاری |
|
|
برو چندین چه گردی گرد این راه |
|
که چشمت کور گردد از غباری |
|
|
به چشم خود برو پیری طلب کن |
|
که تو ننگی شوی بی نامداری |
|
|
چو نتوانی که سلطان باشی ای دوست |
|
ز خدمتکار سلطان باش باری |
|
|
اگر نرسد تو را تخت و وزارت |
|
به سگبانی او بر ساز کاری |
|
|
به هر نوعی که باشی آن او باش |
|
چو بودی آن او چه گل چه خاری |
|
|
اگر تو یاد گیری حرف عطار |
|
بست این باد دایم یادگاری |
|