| | | | | | |
|
جانا دلم ببردی و جانم بسوختی |
|
گفتم بنالم از تو زبانم بسوختی |
|
|
اول به وصل خویش بسی وعده دادیم |
|
واخر چو شمع در غم آنم بسوختی |
|
|
چون شمع نیم کشته و آورده جان به لب |
|
در انتظار وصل چنانم بسوختی |
|
|
کس نیست کز خروش منش نیست آگهی |
|
آگاه نیستی که چه سانم بسوختی |
|
|
جانم بسوخت بر من مسکین دلت نسوخت |
|
آخر دلت نسوخت که جانم بسوختی |
|
|
تا پادشا گشتی بر دیده و دلم |
|
اینم به باد دادی و آنم بسوختی |
|
|
گفتم که از غمان تو آهی برآورم |
|
آن آه در درون دهانم بسوختی |
|
|
گفتی که با تو سازم و پیدا شوم تو را |
|
پیدا نیامدی و نهانم بسوختی |
|
|
یکدم بساز با دل عطار و بیش ازین |
|
آتش مزن که عقل و روانم بسوختی |
|