| | | | | | |
| |
خاک کویت هر دو عالم در نیافت |
|
گرد راهت فرق آدم در نیافت |
|
| |
ای به بالا برشده چندان که عرش |
|
ذره‌ای شد گرد تو هم در نیافت |
|
| |
دولت تو هیچ بی دولت ندید |
|
شادی تو لشکر غم در نیافت |
|
| |
گنج عشقت در جهان جد و جهد |
|
هم مخر هم مقدم در نیافت |
|
| |
زانکه هرگز هفت دریای عظیم |
|
از سر خود نیم شبنم در نیافت |
|
| |
آن چنان جامی که نتوان داد شرح |
|
آن به جد و جهد خود جم در نیافت |
|
| |
آمد و شد صد هزاران پادشاه |
|
ملک تو جز ابن ادهم در نیافت |
|
| |
صد هزاران راهزن در ره فتاد |
|
جز فضیل‌ابن‌عهد محکم در نیافت |
|
| |
صد هزاران زن به نامردی بمرد |
|
این سخن جز جان مریم در نیافت |
|
| |
وی عجب تا مرد ره جهدی نکرد |
|
آنچنان گنجی معظم در نیافت |
|
| |
هر که او ساکن نشد در کوی تو |
|
جنه الفردوس خرم در نیافت |
|
| |
وانکه او مجروح گشت از عشق تو |
|
تا ابد بویی ز مرهم در نیافت |
|
| |
بیش و کم درباخت دل در راه تو |
|
لیک از تو بیش یا کم در نیافت |
|
| |
بس بزرگان را که در گرداب درد |
|
سر فرو شد نیز همدم در نیافت |
|
| |
من چگونه از تو دریابم به حکم |
|
آنچه از تو هر دو عالم در نیافت |
|
| |
چند جویی ای دل برخاسته |
|
آنچه هرگز خلق یکدم در نیافت |
|
| |
تو نیابی این که بس نامحرمی |
|
خاصه هرگز هیچ محرم در نیافت |
|
| |
نیست غم گر چون سلیمان ای فرید |
|
هر گدا ملکی به خاتم در نیافت |
|
