| | | | | | |
|
درج لعلت دلگشای مردم است |
|
عکس ماهت رهنمای انجم است |
|
|
مردم چشم تو با من کژ چو باخت |
|
راستی نه مردمی نه مردم است |
|
|
روی تو در زلف همچون عقربت |
|
تا بدیدم چون قمر در کژدم است |
|
|
برنیارد خورد کس از روی تو |
|
زانکه زلفت همچو عقرب کژدم است |
|
|
روی چون ماهت بهشتی دیگر است |
|
لیک زلف تو درخت گندم است |
|
|
ایدل آنکس را که میجویی به جان |
|
از تو دور و با تو هم در طارم است |
|
|
پر ز خورشید است آفاق جهان |
|
لیک او بر آسمان چارم است |
|
|
جملهی جانها مثال قطرههاست |
|
عالم عشقش مثال قلزم است |
|
|
قطره را در بحر ریزی بحر از آن |
|
نه نشان نعل و نه نقش سم است |
|
|
هیچ کس اندر دو عالم جان ندید |
|
زانکه جاویدان درو جانها گم است |
|
|
گم شود در ذرهای اندوه عشق |
|
گر ز مشرق تا به مغرب جم جم است |
|
|
همچو مستان غلغلی دربستهای |
|
مست گشتی می هنوز اندر خم است |
|
|
گم شو از خود دست از مستی بدار |
|
زانکه ره باریکتر زابریشم است |
|
|
این ره آنجا مر کسی را میدهند |
|
کز تواضع خارپشتش قاقم است |
|
|
هیزم عطار عود است از سخن |
|
وز عمل در بند چوبی هیزم است |
|