| | | | | | |
|
در رهت حیران شدم ای جان من |
|
بی سر و سامان شدم ای جان من |
|
|
چون ندیدم از تو گردی پس چرا |
|
در تو سرگردان شدم ای جان من |
|
|
در فروغ آفتاب روی تو |
|
ذرهی حیران شدم ای جان من |
|
|
در هوای روی تو جان بر میان |
|
از میان جان شدم ای جان من |
|
|
خویش را چون خام تو دیدم ز شرم |
|
با دلی بریان شدم ای جان من |
|
|
تا تو را جان و دل خود خواندهام |
|
بی دل و بی جان شدم ای جان من |
|
|
چون سر زلف توام از بن بکند |
|
بی سر و بن زان شدم ای جان من |
|
|
من بمیرم تا چرا با درد تو |
|
از پی درمان شدم ای جان من |
|
|
چون رخت پیدا شد از بی طاقتی |
|
در کفن پنهان شدم ای جان من |
|
|
بر امید آنکه بر من بگذری |
|
با زمین یکسان شدم ای جان من |
|
|
خاک شد عطار و من بر درد او |
|
ابر خون افشان شدم ای جان من |
|