| | | | | | |
| |
در زیر بار عشقت هر توسنی چه سنجد |
|
با داو ششدر تو هر کم زنی چه سنجد |
|
| |
چون پنجه‌های شیران عشق تو خرد بشکست |
|
در پیش زور عشقت تر دامنی چه سنجد |
|
| |
جایی که کوهها را یک ذره وزن نبود |
|
هیهات می‌ندانم تا ارزنی چه سنجد |
|
| |
جایی که صد هزاران سلطان به سر درآیند |
|
اندر چنان مقامی چوبک‌زنی چه سنجد |
|
| |
جان‌های پاک‌بازان خون شد درین بیابان |
|
یک مشت ارزن آخر در خرمنی چه سنجد |
|
| |
چون پردلان عالم پیشت سپر فکندند |
|
با زخم ناوک تو هر جوشنی چه سنجد |
|
| |
جان و دلم ز عشقت مستغرقند دایم |
|
در عشق چون تو شاهی جان و تنی چه سنجد |
|
| |
چون ساکنان گلشن در پایت اوفتادند |
|
عطار سر نهاده در گلخنی چه سنجد |
|
