| | | | | | |
|
دست در دامن جان خواهم زد |
|
پای بر فرق جهان خواهم زد |
|
|
اسب بر جسم و جهت خواهم تاخت |
|
بانگ بر کون و مکان خواهم زد |
|
|
وانگه آن دم که میان من و اوست |
|
از همه خلق نهان خواهم زد |
|
|
چون مرا نام و نشان نیست پدید |
|
دم ز بی نام و نشان خواهم زد |
|
|
هان مبر ظن که من سوخته دل |
|
آن دم از کام و زبان خواهم زد |
|
|
تن پلید است بخواهم انداخت |
|
وثان دم پاک به جان خواهم زد |
|
|
در شکم چون زند آن طفل نفس |
|
من بیخویش چنان خواهم زد |
|
|
از دلم مشعلهای خواهم ساخت |
|
نفس شعلهفشان خواهم زد |
|
|
از سر صدق و صفا صبح صفت |
|
آن نفس نی به دهان خواهم زد |
|
|
چون عیان گشت مرا آنچه مپرس |
|
لاف از عین عیان خواهم زد |
|
|
لاف این نیست یقین است یقین |
|
پس چرا دم به گمان خواهم زد |
|
|
من نیم مطبخی زیر و زبر |
|
دم بی کفک و دخان خواهم زد |
|
|
چون سر و پای روان نیست مرا |
|
قدم از پای روان خواهم زد |
|
|
خصم نفس است گرم عشوه دهد |
|
بر سر خصم سنان خواهم زد |
|
|
تا که از وسوسهی نفس پلید |
|
نفس از سود و زیان خواهم زد |
|
|
به خرابات فرو خواهم شد |
|
دست بر رطل گران خواهم زد |
|
|
آن دم انگشت گزان میزدهام |
|
این دم انگشت زنان خواهم زد |
|
|
تیر را پیک بلا خواهم ساخت |
|
تیغ را زخم میان خواهم زد |
|
|
فتنه بیدار چنان خواهم کرد |
|
کز سر فتنه نشان خواهم زد |
|
|
هر شبان موسی عمران نبود |
|
من دم گرگ شبان خواهم زد |
|
|
تا کی از شعر فرید آتش عشق |
|
در همه نطق و بیان خواهم زد |
|