| | | | | | |
|
دلی کز عشق تو جان برفشاند |
|
ز کفر زلف ایمان برفشاند |
|
|
دلی باید که گر صد جان دهندش |
|
صد و یک جان به جانان برفشاند |
|
|
وگر یک ذره درد عشق یابد |
|
هزاران ساله درمان برفشاند |
|
|
نیارد کار خود یک لحظه پیدا |
|
ولی صد جان پنهان برفشاند |
|
|
اگر جان هیچ دامن گیرش آید |
|
به یک دم دامن از جان برفشاند |
|
|
چه میگویم که از یک جان چه خیزد |
|
که خواهد تا هزاران برفشاند |
|
|
چو دوزخ گرم گردد سوز عشقش |
|
بهشت از پیش رضوان برفشاند |
|
|
اگر صد گنج دارد در دل و جان |
|
ز راه چشم گریان برفشاند |
|
|
نه این عالم نه آن عالم گذارد |
|
که این برپا شد و آن برفشاند |
|
|
چو جز یک چیز مقصودش نباشد |
|
دو کون از پیش آسان برفشاند |
|
|
چو آن یک را بیابد گم شود پاک |
|
نماند هیچ تا آن برفشاند |
|
|
بغرد همچو رعدی بر سر جمع |
|
همه نقدش چو باران برفشاند |
|
|
چو سایه خویش را عطار اینجا |
|
بر آن خورشید رخشان برفشاند |
|